[ابراهيم عبدالحميد]

دائما انتى مشرقه لا تغيبى و لن تغيب حرارتكى شمسكى الأصيله ، جميله تبعث فى نفسى ، دفئا احببته فى سماه و عشقته و لكن أين خريف العمر من ربيع الحياه و لون باقات الزهر من ذبول حزن و مناجاه احببت ربيعكى و شمسكى احببت الحياه فهل يعود القلب من جديد ؟ فى المهد و ليد يعبث فى شفتيكى بيداه هل تنحنى القسوه و تسقط الآه ؟ هل تجفف يديكى دمعتى ؟ هل يضم صدركى صرختى ؟ ليتكى تجيبى ، ليتكى تقولى ، آه